- Na dyć weź synka pojutrze i pójdymy piechty na te ryby. To zaś ni ma tak daleko, yno przyńdymy las i już my som na gzelu. Możno co chycymy i synek bydzie mioł uciecha. No ale z tom metrowom szczukom toś go ocyganiył, bo łona z biydom miara ochronno miała. Wyndkorzym żeś ni ma, a tak poradzisz ryby naciongać.
- Ja! Ale jo już tobom nabroł. Niy pamiyntosz jak żeś mi dycko łosprowioł jaki to wielki ryby żeś na Dunajcu chytoł, a potym twoja mi fotografki pokozała, kaj trzimiesz za łogon jakiś wajski.
- Ty mi tu niy przipominej o Dunajcu, bo prawie dzisioj jest 25 lot, jak żech skuli ryb dostoł sie do haresztu w Nowym Targu. Było to rok po stanie wojynnym, prawie w Matki Boskij Zielnyj. Byli my na wczasach we Sromowcach Niżnych, bo co roku my jeździyli tam na wczasy. W Dunajcu było wtedy ryb zatrzyńsiyni. Brzany i świnki takie wielkie brały, że tego przejeść niy szło. W te świynto wtedy byli my do połednia w kościele, bo to już chyba z pionty rok porzond jakoś w siyrpniu my jeździyli i dycko w Matki Boski Zielnyj szli my posłuchać piyknego śpiywanio flisakow i gorolek ze Sromowcow. Po łobiedzie kamrat Ziga, z kerym żech dycko na ryby chodziył, wyciongoł mie na Dunajec. Niy bardzo żech mioł chyńć iść, bo hyc był pieronowy i błoznowoł żech, że ryby przi takim świyncie niy bydom brały. Jakoś mie Ziga przekonoł i poszli my yno w samych badkach na te ryby. Niy pomylił żech sie, ryby nic niy brały, tak jak żech godoł. Z miejsca na miejsce my sie pomykali coroz dalij od naszych namiotow i ani my niy wiedzieli, że znojdli my sie na słowackij stronie, bo tam jest tako wyspa, że przi niskim stanie idzie suchom nogom przelyźć. Niy trwało długo jak znojdli sie przi nos wopisty. Spakowali nos do gazika tak jak my stoli i wywiyźli do Nowego Targu. Tam nos zaczli przeszukiwać, a my ani papiorow ze sobom ni mieli, yno karty wyndkarski. Przekopali nom nawet glina zmiyszano ze zanyntom, kero my dycko brali w plastikowych kibelkach. Co chwila nos pojedynczo brali na przesłuchy i sztyjc naokoło to samo. Nic niy pomogło godanie, że my niy wiedzieli kaj ta granica szła, że te słupki były sianym oblepione po ostatnij powodzi. Puściyli nos dopiyro kole dziesiontyj na wieczor i my z tymi kibelkami i wyndkami szli na dworzec autobusowy w Nowym Targu. Ludzie sie za nami oglondali choby za gupkami, a nasze baby wszyndzie nos szukały. Przijechali my na pole namiotowe ostatnim autobusym kole jedynostyj w nocy, Dobrze, że tyn szofer był wyrozumiały i wzion nos bez biletow, bo przeca w badkach my tyż ni mieli ani grosza. Wystoli my łoba od naszych bab i były to nasze ostatni wczasy wyndkarski nad Dunajcym.
Komentarze