Patrzoł yno pod nogi i wroz ujrzoł na rogu chałupy drabina malyrsko. Chcioł jom wyminyć, ale niy poradziył, bo musiołby na żywy płot wlyść, toż chcioł jom cofnyć pod ściana, ale niy zdonżył, bo z wiyrchu słyszy głos Stanika:
– Pieronie! Tyś sie Hajnel wydarził jak na zawołanie. A jo sie tyj mojij Rołzy dowołać niy poradza. Już żech myśloł, że tu mi trefi przestoć, aże ziyńć z roboty przijedzie.
Hajnel wejrzoł do gory i chocioż zaroz sie zaczło loć na niego, niy poradziył sie ze smiychu utrzimać. Ujrzoł Stanika w grubskim dichcioku stoć na przedłostatnim żdżeblu drabiny, a na szłapach spadnyte, durch przemoczone galoty. Stanik dzierżoł łobiyma rynkami plastikowo ruła wcisnyto do kolanka rynny. Z ruły gichała woda prosto na spadnyte galoty, kere na fest zaszpanowały Stanika na tyj drabinie.
– Co to chopie robisz w tako pogoda? – godo ze śmiychym Hajnel.
– Niy śmiyj się, yno pomoż mi ślyść z tyj diobelskij drabiny. Przeca jo tu wloz na nia godzina tymu, jak jeszcze niy padało. Chcioł żech ta ruła plastikowo wstyrczyć, bo mi w nocy złomiorze ukradli ostatnio cingowo rynna. Widzioł żech, że sie na dyszcz mo i niy chcioł żech, żeby mi woda po murze z dachu leciała. Jak było tak daleko, żeby jom przibindować do uchwytu, spadły mi galoty. Teraz ani ich dźwignyć, bo by mi ta ruła wyleciała, toż zaczon żech jednom rynkom szukać drotu, kery żech do kapsy w dichcioku wraziył. Myśloł żech cheftnyć ta ruła drotym na razie do uchwytu, żeby obie rynce mieć wolne. A tu jak na ujma zaczło coroz bardzij padać. Teraz z ruły zaczła woda walić, toż musioł żech jom durch trzimać, bo by mi zaczło wszystko z rynny na głowa loć. Wołoł żech na staro, ale czyś dziwny…
– Toż niy godej już tela, bo sie rozchorujesz. Wleza ku ciebie na ta drabina i potrzimia ta ruła, a ty sie wymatłej z tych mokrych galot.
Jednak borokom sie to niy udało. Galoty były tak zacisnyte na stanikowych szłapach, że choćby niy wiym co robiył, nogi z nogawice niy wyciongniesz. Musioł zaś Hajnel ruła Stanikowi nazod dać do trzimanio, a som zalecioł do jego Rołzy po noż, kero wylynkano ani niy wiedziała, że chopa mo do drabiny uwionzanego. Hajnel musioł cołki galoty w kroku przerznyć i wtedy dopiyro Stanik umioł ślyść, a dopiyro w izbie Rołza rozcinała nożycami kożdo nogawica osobno. Stanikowi już szłapy zbiylały, bo mu krew niy dochodziyła, a skrzanie mu lotały z zimna jak diobli.
– Widzisz chopie, coś to narobiył – pedziała Rołza – niydowno ci było za ciepło w tym basynie we Słowacji, a teraz ci zimno. Zaroz ci teju z tym czeskim rumym zrobia i pod pierzina.
Komentarze