Sztyrokolanowki

– Ani my sie Staniczku niy łobejrzeli i juzaś nom jedyn roczek przibył. Niy licza już tego, bo do setki jeszcze trzi krziżyki muszom przibyć.
– Muszom, abo i niy muszom, przeca wiela my już naszych kamratow pochowali, a tyż możno chcieli do setki dociongnyć. Wiysz, jak żech w tego sylwestra z mojom łoknym wyglondoł na te sztuczne łognie o połnocy, to żech spytoł: wiela nom jeszcze trefi takich fojerwerkow razym łoglondać? To mi odpedziała, że gupoty godom i że już z dziesiyńć lot kludza tako lajera. Jak my skończyli na sylwestrowe muzyki chodzić, to tak tymu bydzie możno wiyncyj jak dziesiyńć rokow, i od tego czasu zaczon żech rachować głośno te sylwestry. No ale już momy po Trzech Krolach, to już zacznie dnia przibywać, a czym delszy dziyń i jaśnij na dworze, tym sie weselij robi i zaś te czorne myśli odchodzom.
– Ale godosz rychtyk gupoty Stanik! Przeca tyś jeszcze sztramski chop, pukla ni mosz i bez kryki umisz chodzić. Co jo mom pedzieć? Łostatnio jak mie „heksa” przeskoczyła w listopadzie, to sie do dzisioj niy poradza spamiyntać. Cołki krziwy chodza i ani sie na dwor niy pokazuja, bo mie gańba pod krykom deptać. Wiysz, co mi dochtor padoł, jak żech chcioł, co by mi sanatorium przepisoł? Że w tych latach to już yno szmarowanie gyńsinom abo tom końskom maściom trocha ulży, bo „sztyrokolanowki” już tymtuplym niy pomogom i po co te sanatorium.
– Niy rob mi na śmiych Hajnel! Jak cie znom, to tyś chyba wymyślił te kolanowe okłady, bo dochtor by ci takich gupot niy padoł. Mosz szczyńści, że tu twojij Fridy ni ma, bo by ci zaroz ta kuracyjo z łepy wybiła. Weź se przikład z tego francuskigo kapelmajstra, a niy rob sie tyż takim starym dziadkiym!
– Coś zaś za kapelmajstra wymyślił, jeszcze Francuza na dokłodka, zaś mie chcesz chyba za balek wciś?
– To ty niy oglondosz koncertow noworocznych z Wiydnia? Wszystko, jak wszystko, ale możno od dwadzieścia lot jeszcze żodnego koncertu noworocznego wiedyńskich filharmonikow żech niy przepuściył.
A latoś dyrygowoł taki kapelmajster z Francyje, 83 lot prawie skończył. Wiysz, jaki jeszcze wezgierny „karlus” śniego? My sie z Rołzom nadziwić niy poradziyli, jaki ci pieruch żywotny. A tak piyknie dyrygowoł choby w lufcie tym patyczkiym jakiś obrozek malowoł. Tela żech już tych kapelmajstrow widzioł, ale takigo konstmalera co by poradziył muzyka malować, to dopiyro piyrszy roz. Szkoda, żeś tego niy widzioł, boś jest z piytnoście lot młodszy od niego, a stynkosz choćby było na łopak.
– Ja widzisz Stanik, ale na pewno w życiu sie tela niy naharowoł jak jo. Przeca od tego malowanio obrozkow w lufcie ni mog se tych wyrbli w krziżu wyszlajfować. A kiej tak godosz, i doczekomy nastympnego Nowego Roku, bydymy łoba patrzeć na tyn koncert noworoczny.