Za dziołchy to żech czynsto chodziyła po szkubaniu, bo dycko przi tym było mocka uciechy. Schodziyły sie baby, dziywki, a i synki z cołkij wsi i było wesoło, bo sie rostomajnte gupoty robiyło przi tym szkubaniu.
Jednyj zimy tyż szkubali my w takij drzewianyj chałupie pod lasym i zebrało sie pora dziołchow. Jednyj sie zachciało pić i okozało sie, że gospodorzom wody brakło w kiblu. Studnie ni mieli na placu i chodziyli do źrodełka, kere było w lasku za kerchowym. Ćma było i zimno na dworze, a niy było takigo, żeby mioł opowoga iść po ta woda bez kerchow, bo tam bezmała straszyło.
Jedna z dziołchow zaczła sie śmioć i godo, że to synki sie przeblykajom i straszom. Wziyna kibel i gorczek do nabiyranio i poszła, a wszyjscy, kerzi byli w tyj chałupie, czekali ze strachym, kiedy wroci.
Gryjta – tak miała na miano ta dziołcha – przeszła przez kerchow i żodnego niy trefiyła po drodze, toż uradowano nabrała pełny kibel wody i wraco do chałupy. Naroz ujrzała przi fortce z kerchowa jakoś zjawa odzioto biołom płachtom, toż nic yno ze śmiychym podeszła i serwała tyj zjawie ta płachta. Wlazła do izby z biołom płachtom w rynce i z minom zwyciynzcy godo do synkow: „no i co, niy udało sie wom te straszynie Gryjtki?”.
Karlusy yno na sia sie podziwali, ale do śmiychu im jakoś niy było.
Niy trwało piyńć minut, jak pod łoknym słyszom jakiś jynki i narzykanie. Zjawa z kerchowa prziszła i zachrapiałym głosym prosi, żeby i oddać ta bioło płachta, kero przi cmyntarnyj fortce serwała Gryjtka. Wszyjscy, kerzi w izbie te piyrzi szkubali, skamiynieli ze strachu i bladzi niy poradziyli słowa wypedzieć, a odważno Gryjtka zaroz zesłabła i na delowka klapła. Żodyn niy poszoł du dom i wszyjscy zostali na noc w tyj drzewianyj chałupie. O spaniu niy było godki, bo ta zjawa cołki czas błagała o ta płachta aże do czasu, kiedy piyrszy roz kokot zapioł. Rano ze strachym porozchodziyli sie do swojich chałup. Gryjtce zaś poradziyli, żeby szła na fara i ksiyndzu to opowiedziała.
Farorz doradziył Gryjtce, żeby o tyj samyj godzinie poszła na kerchow oddać ta płachta tyj niyszczyńśliwyj duszyczce. Gryjtka z wielkim strachym poszła na tyn kerchow. Ta zjawa już na nia czekała i kozała iść za sobom ku jednymu grobu i pedziała, co mo dziołcha zrobić, potym zaroz straciyła sie z oczow. Gryjtka musiała ta bioło płachta wstyrczyć do dziury w grobie. Jak to zrobiyła, to wyciongła rynka obciynto aż do łokcia. Dziołcha została bez rynki i niy wydała sie nigdy, ale żyła jeszcze długo i kożdego na wsi ostrzygała, żeby se niy robiyli takij opowogi jak łona.
Komentarze