Sowizdrzoł

Mocka wtedy zgorało dworow od bogoczy. Biydota tam wtedy niy uciyrpiała, bo przeważnie mieli niski chałupki i na dokłodka przi kożdyj rosła lyska, a tam, kaj lyska stoji, to nigdy blyskawice niy pierom. Uciyrpioł jednak nasz kościoł drzewiany, kery stoł na kympce. Została yno po nim kupa biołego hasio. Ludzie lamyńcili co jedyn to bardzij, ale z tego nic niy wyszło. Toż jedyn taki mondrzejszy chłop wsiowy padoł, że wystawiymy nowy, murowany kościoł, kery już niy zgore. Wszyjscy sie we wsi śnim zgodziyli i kożdy doł tela piniyndzy, na wiela go było stać. Potym jeszcze uradziyli, że bydom wszyjscy włosnymi rynkami tyn nowy kościoł stawiać i robota nic ich niy bydzie kosztować. Jednak okozało sie, że chocioż tela chynci majom, to niy styknie, bo trza jeszcze tysionc talarow, żeby skończyć tyn nowy kościoł. Żył tyż w tyj wiosce jedyn taki chop, kery wszystko dycko umioł załatwić i na wszystko umioł znojść lyk. Godali na niego Sowizdrzoł. Toż poszli do niego ci nojstarsi, żeby jako poradziył, co majom zrobić. I padoł im wtedy, że sie ni majom starać, bo łon te tysionc talarow som wyłoży. Podziwali sie ci starsi na niego z politowaniym, bo przeca wiedzieli, że krom małyj chałupy i konska pola przi nij nic ni mo. Prawie taki bogaty jak wiynkszość wsiowych. Sowizdrzoł jednak mioł łolyj w łepie i zaczon chodzić po wszystkich inkszych wsiach dołokoła i rozprawiać, że mo gospodarstwo i tysionc zwierzont do sprzedanio. Kupa ludzi przichodziyło do niego, żeby kupić te jego gospodarstwo. Kupcy chcieli oglondać te zwierzynta i całe te niby wielki gospodarstwo, ale Sowizdrzoł był mondry i czekoł na jakoś grubszo ryba. Bele jakimu pachołkowi przeca niy sprzedo. Znojd sie jedyn taki bogocz, kery aże spod Opolo przijechoł. Spisali umowa i tyn bamber zapłaciył za kożdego zwiyrza jednego talara. Potym jak szli oglondać te zwierzynta, Sowizdrzoł zakludziył go do zegrody za stodołom, kaj mioł stoć ul z pszczołami.
Tukej mocie tyn tysionc zwierzont! – padoł do bambra.
Kupiec stanył choby mu kery w pysk strzelił i niy wiedzioł, co poczonć. Sowizdrzoł mu wyklarowoł, że umowa jest umowom, a niy yno świnie i krowy som zwierzyntami, ale pszczoły tyż. Kupiec wol niy wol musioł sie z tym zgodzić, że wpod w taki sidła sowizdrzołowe.
Tak ludzie we wsi mogli ukończyć budowa kościoła, a Sowizdrzoł szoł i gwizdoł.