Niy zastoł jednak gospodorza w doma, bo tyn pojechoł po drzewo do lasa. Była yno jego baba, kero była trocha po zadku. Spytała sie sztudynta, kim jest i skond prziszoł. Pedzioł i, że jest biydnym sztudyntym i że prziszoł z Paryża. Łona zrozumiała, że jest z „paradiza” – niby z raju zmarłych. Sztudynt widzi, z kim mo do czyniynio, toż nic jom niy poprawio, yno idzie śniom do kuchnie, kaj go zaprosiyła. Tam mu kozała siednyć przi stole i zaczła łosprawiać, że przed trzema latami umrził jeji piyrszy chop, a że był bardzo dobry i pobożny, to na pewno jest w raju. Spytała sie, czy go aby niy spotkoł tam. Sztudynt jon wypytować, jak sie nazywo i jak wyglondo. Powiedziała mu, że blank ajnfach go idzie poznać, bo był świdraty. Wtedy sztudynt padoł, że go niy yno widzioł, ale zno go bardzo dobrze, ale pedzioł tyż zaroz, że sie tam mo okropniście źle, że jest biydny i ni mo co jeść i yno czeko na to, co mu kamraci dajom. Babie sie żol zrobiyło i pedziała, że chyntnie by mu co posłała, eli by niy był taki dobry i zanios by mu. Sztudynt prawi, że musi tam nazod iść, to z miłom chyńciom mu weźnie to, co mu pośle. Gospodyni zaczła lotać po izbach i pakować nojlepsze koszule i ancugi od drugigo chopa, dała piniondze, jodło i picie do paczki. Ledwo to dźwignyć poradziył tyn sztudynt.
Jak gospodorz wrociył z lasa, baba mu wszystko połosprowiała. Chop sie zaroz kapnył, co jest grane i widzi, że baba sie dała nabrać, toż gibko siod na najlepszego konia i puściył sie za sztudyntym. Tyn jednak był na tela szprytny i cały czas sie do zadku łoglondoł, czy ktoś za nim niy jedzie. Jak zejrzoł z daleka chopa na koniu galopować, to gibko schowoł paczka do krzokow, wzion łopata i zaczon udować robotnika i kopoł dziura przi drodze. Gospodorz stanył kole niego i pyto sie, czy nie widzioł czasym jakigo człowieka iść z wielkim paketym. Ja, widzioł żech – padoł sztudynt – prawie przed chwilom wloz do tego lasa. Chop poprosiył, żeby mu konia przitrzimoł, bo na tyj mokryj łonce pod lasym może sie utopić i pryndzyj go piechty dogoni. Sztudynt poczekoł, aże chop sie schowie w lesie, siod gibko na konia z paketym i odjechoł.
Jak gospodorz prziszoł nazod, wiedzioł, co sie stało i musioł piechty wrocić dudom. Baba sie go pyto, kaj konia łostawiył, to łon i pedzioł:
– Ach wiysz, doł żech konia tymu młodymu człowiekowi, żeby warcij tyn paket zawioz twojimu piyrszymu chopowi.
– Wiedziałach, że mosz dobre serce – pedziała baba, kero była trocha „po zadku”.
Komentarze