Miejscowych fachmanow rzymieślnikow, kerzi mieli przi swojich chałupach małe warsztaciki, tyż odwiedzoł i doradzoł, jak powiynkszyć warsztat i pomogoł im nowe maszyny sprowadzić, żeby sie tela niy narobili. Mioł grof tyż syna Artura, kery ni mioł takigo poważanio jak łojciec, bo już mioł inkszo natura. Poradził łon biczym przistrzelić chłopowi, kery niy symnył przed nim czopki, jak przejyżdżoł bryczkom przez wieś. Jeździył łon tyż na biołym koniu miyndzy polami, łonkami i napasztowoł dziołchy, kere siano suszyły. Jednym słowym żodyn go niy ciyrpioł. Jak tak roz jechoł z gornego na dolny Bełk miyndzy polami, ujrzoł chłopa, kery pole łoroł koniym piykniejszym niż jego siwek, to tyż poczuł sie poniżony i zachciało mu sie tego konia mieć, choćby niy wiym co. Śloz ze swojigo konia i prziszoł ku gospodorzowi i takimi słowami sie do niego odzywo:
– Słuchej chłopku! Chciołbych wiedzieć, kery z nas poradzi lepij cyganić. Idymy o weta i kery wygro, tyn dostanie konia.
Chłopu niy bardzo sie to podobało, bo wiedzioł, że z młodego grofa jest gizd i kombinator, toż yno kiwoł głowom i słuchoł, ale w końcu sie zgodził. Grof myśloł, że jest szprytniejszy od chłopa, to padoł, żeby chłop piyrszy coś wymyślił, som zaś kombinowoł, że bydzie mioł za to wiyncyj czasu na wymyślynie wiynkszego cygaństwa. Chłop zaczon opowiadać: – Jak żech był mały, to mojimu łojcu uciykła pszczoła z ula i kozoł mi jom znojść, chycić i prziniyść nazod do ula. Chodziył żech za niom po polach i łonkach, ale nikaj żech jom niy znojd. Myśloł żech, że już jest po mie, bo jak jom niy prziniesa, to hiby mie niy minom, ale prziszło mi do głowy, że som jeszcze dwa miejsca, kaj moga jom znojść – niebo i piekło. Toż niy czekoł żech na nic, yno ida nojprzod do nieba, widzioł żech tam stoły pełne dobrego jodła i siedzieli za nimi same chłopy, ale pszczoły żech niy znojd. Ida do piekła i tam żech ujrzoł moja pszczołka, jak furgała nad stołym z proznymi talyrzami. Siedzieli tam same grofy i ksionżynta, a tyś grofie siedzioł miyndzy nimi. Grof Artur sie znerwowoł i jak niy ryknie na chłopa, że to niyprowda, jak może tak cyganić, ale spomiarkowoł sie, że przeca o to szło weta, ale już było za niyskoro. Musioł chłopu dać swojigo siwka i piechty iść nazod na folwark.
Tak to udało sie chłopu z Bełku wysztrychać grofa na dudka.
Komentarze