W jednyj wsi pod Rybnikiym, zaroz po piyrszyj wojnie światowyj, musieli wybrać nowego fojta, bo tyn, co rzondziył, niy wrociył z wojny.
Ludzie wybrali niyjakigo Alojza Cebule, bo chop był nojwyższy ze wsi i niy brakowało mu filipa w łepie, tela że był fest biydny, no i kichol mioł taki choby zimiok. Żeby sie tyn nos tak w oczy niy ciepoł, zapuściył se Alojz fonsisko i podkryncoł go tak ku nimu. Niywiela to pomogało, bo końce fonsa gynał pokazywały tyn feler i jak zaczon na zebraniu wsiowym przemowiynie, to ludzie sie durch śmioli, a łon poważnie dalij godoł i nic go to niy szterowało.
Fojt mioł wiela do zrobiynio we wsi, bo jak to po wojnie, wszystkigo brakowało, toż musioł pokozać, że jest ludziom potrzebny. Komedyje jednak z tym nowym fojtym było co niymiara. Niy poradziył pisać ani czytać, to Cebula wymyślił se tako rzecz: jest po wojnie, to wszystki stare papiorziska urzyndowe, gminne ksiyngi niy bydom potrzebne, bo wszystko trza robić od nowa. Jednego dnia spakowoł wszystki akta do wielkigo miecha, zaciepnył na pleca i zanios do swojij chałupy na gora. Byłyby tam możno wiecznie leżały, ale starostwo w Rybniku chciało od fojta lista rekrutow z łostatnigo poboru do wojska, kero niydowno była do gminy wysłano. Ale jak wiymy, fojt niy poradziył czytać i niy wiedzioł, jaki tyn akt z tego cołkigo miecha wybrać, to tyż musioł zapłacić sztrofa do starostwa. Tak było pora razy, co keryś roz chcieli po nim jakiś akta we starostwie, zawsze kończyło sie to zapłacyniym sztrofy przez fojta, kery sztyjc był goły skuli tego. Jak już mu sie to zmierzło, to za kerymś razym wzion na pukel cołki tyn miech ze swojij gory i zasmyczył na starostwo. Jak tam prziszoł, to wloz do urzyndu podatkowego i ciepnył tyn cołki miech pod biorko tymu urzyndnikowi. Urzyndnik wejrzoł na Cebule z wiyrchu na doł, bo niy wiedzioł, o co sie rozchodzi. Dopiyro jak mu Cebula padoł, żeby se som wybroł z tego miecha tyn papiorek o kery im idzie, chyciył tyn miech i łupnył nim we fojta. Wszystki akta rozsuły sie po cołkim biurze. Cebula nic niy padoł, yno zaś wszystko pozbiyroł nazod do miecha i postawiył na biurko. Niy wiadomo, jak by sie to skończyło, ale na szczyńści wloz do biura starosta. Wtedy dopiyro Cebula padoł, że przinios wszystki papiory z gminy, żeby se tyn urzyndnik wybroł te, za kere łon sztrofa płaciył, bo skuli tego musi w takich połotanych galotach chodzić, że ich na rzici niy umi utrzimać, co taki ciynżkie skuli tych łat. Pokozoł mu dziurawe szkarboły i padoł, że tu do miasta szoł po bosoku, żeby ich niypotrzebnie niy niszczyć, dopiyro przed starostwym je obuł, bo przeca niy pasuje do biura po bosoku lyźć.
Starosta sie roześmioł i padoł: – Panie Cebula! Jo wom obiecuja, że już ani jednyj sztrofy niy zapłacicie, bo od jutra pośla do waszyj gminy nowego fojta. I tak Alojz Cebula straciył fajno posada.
Komentarze