Niywierno lipsta

Kole wsi Palowice w lesie jest stow doś głymboki, o kerym starzi ludzie godajom, że w nocy ni ma co kole niego przechodzić, bo tam straszy. Bardzo downo tymu miyszkała we wsi kole lasa jedna dziołcha, co miała Maryjka na miano. Sama yno z ojcym miyszkała w małyj chałupce, bo mamulka umarła przi jeji urodzyniu. Jak miała szesnośćie lot, rozmiłowała sie w jednym synku ze wsi, kerymu Francik było. Karlus tyż fest przoł Maryjce i poważnie myśloł, że sie śniom ożyni, to tyż jak Maryjce było osiymnoście lot, dali se słowo, że bydzie na niego czekała, bo łon pojedzie w świat zarobić trocha grosza, żeby im niczego niy brakowało i mogli żyć szczyńśliwie ze sobom. Francik chcioł yno jednego, żeby mu dotrzimała wierności, do czasu, aże przijedzie nazod i pożegnali sie z płaczym, jak to dycko u zamiłowanych w sobie ludzi idzie uwidzieć.
Niy trwało wiyncyj jak z poł roku, jak do wioski wrociył młody i szykowny karlus, kery wojsko odsłużył. Pamiyntoł Maryjka, jak ta była malutkom, niyopiyrzonom dziołszkom i teraz jak jom ujrzoł w kościele, to jom poznać niy poradziył, co tak piykno sie z nij frela zrobiyła.
Postanowiył, że niy popuści aże jom dostanie. Zaczon jeździć na koniu do lasa kole jeji chałupki i tak zabiygoł, aże Maryjka tyż głowa do niego straciyła i zapomniała o obiyckach, kere Francikowi dała. Nowy karlus zaczon sie coroz bardzij kryncić kole nij i obiecywać dziołsze, że sie śniom ożyni, aż ta ulygła i stała sie jego kochankom. Niydługo potym umrził jeji tatulek, kerego strom w lesie przitrzasnył i po pogrzebie karlus zaczon spować z Maryjkom. Do roku urodziył sie synek, a jego łojcieć dalij zwlykoł z weselym.
Po trzech latach Francik wrociył ze świata do wsi i piyrsze kroki skierowoł do swojij lipsty Maryjki, kero durch zapomniała o nim. Dech i chyciyło, jak go ujrzała w dźwiyrzach. Francik jak ujrzoł dziecko na jeji rynkach i za chwilka jego tatulka, kery siedzioł przi stole, zapłakoł i zwyrtnył sie na piyńcie. Wyloz z chałupy i w tyj wielkij zgryzce poszoł do lasa ku stawie i utopiył sie w nim. Karlus, kery Maryjki zbamonciył, zostawiył jom ze syneczkiym i pojechoł kańś w niyznane. Maryjka tyż niy poradziyła delij żyć z takom krziwdom, kero wyrzondziyła Francikowi, poszła do lasa wroz ze swojim synkiym, wskoczyła do stawu i utopiyli sie.
Wieczorami ludzie, kerzi przechodziyli kole stawu, widzieli klynczeć na brzegu pora młodych ludzi, obleczonych jak do ślubu, kerzi płakali, a miyndzy nimi mały syneczek, kery sie tulył do młodyj pani.
Godajom ludzie, że to Francik ze zowitkom Maryjkom.