Poldek z „Pozastawia”

Jak moja starka była blank mało, miyszkała już w nowyj, murowanyj chałupie na skraju wsi, ale rada przichodziyła do swojich starzikow, kerzi miyszkali w staryj chałupie na „pozastawiu”. Jeji starzik wystawiył jom w 1820 roku.
Chałupka ta stoła doś konsek od wsi i była cołko z drzewa, yno kumin miała murowany, a dach był pokryty sitym, kerego rosło zatrzyńsiyni naokoło wielkigo stawu. Starzik od mojij starki, Hanys mu było, siodoł dycko latym, po skończonyj robocie na ławce pod strzechom i kurził fajfka. Przichodził ku nimu taki mały chopek, kery godoł, że na miano mo Poldek i prosiył Hanysa, żeby mu doł tabaki do fajfki. Potym siodoł kole niego na ławce i łosprowiali do późna w nocy, ale dycko przed połnocom sie traciył i zostawioł na ławce mokry flek. Z poczontku starzik niy wiedzioł, co to za jaki, no bo dycko przichodziył piyknie łobleczony i fajnie sie pogadowało z tym Poldkiym. Poznoł jednak po tym mokrym placku na ławce, że to naisto utopek być musi, ale sie niy zdradziył i dalij z Poldkiym pokurzowoł fajfka i chyntnie mu użyczoł tabaki, bo przeca dużo jyj dycko sadziył i som se jom potym suszył i presowoł. Mioł tyż tako maszynka, kerom potym siekoł ta prestabaka.
Roz jednak, a było to bez żniwa i był fest zmochany robotom, padoł Poldkowi, że mo iść du dom, bo dzisioj niy bydzie śnim siedzioł, bo chce iść pryndzyj spać. Jak padoł, tak zrobiył, ale kole połnocy zbudziyło go jakiś wielki larmo z obory, tak choby woły, konie i krowy haja miyndzy sobom robiyły. Strach go oblecioł, ale stanył, wzion petronelka i poszoł łobejrzeć do chlywa, co sie tam dzieje. Woły i krowy spokojnie leżały, a konie tyż spokojnie stoły przi żłobach i łepami kiwały jak dycko do gospodorza, toż poszoł nazod i położył sie do łożka, ale ledwo sie zdrzymnył juzaś go jakiś butel łobudziył. Tym razym słyszoł, że ktoś wyciongo drzewo, kere pod szłopcym jest poukłodane i rozciepuje po cołkim placu. Niych sie dzieje, co chce, padoł som do sia, a widzi, że jego ślubno śpi w nojlepsze, toż przikrył sie pierzinom i nic już go niy ruszało. Jak rano wstoł, widzi, że cołki drzewo jest na swojim miejscu, ale głowa go bolała, bo przeca spani mioł taki poprzerywane.
Na wieczor prziszoł jak dycko Poldek i godo: – No i co wyspoł żeś sie Hanys? Wtedy sie starzik kapnył, komu mo do zawdziyńczynio ta niyprzespano noc. Od tego tyż czasu, jak yno prziszoł Poldek ku nimu, starzik Hanys dowoł mu prestabaki do fajfki i pogadowoł śnim do połnocy.
Dzisioj już ni ma w tym miejscu stawu, bo wyschnył jak gruba zrobiyli, ani staryj chałupy, ale nazwa sie łostała i ludzie prawiom, że na „pozastawiu” miyszkajom.