Szlapiczkorze

Pora dni tymu odwiedziył żech mojigo kamrata Edusia w Radlinie, bo mie już downo prosiył o to, żeby se pogodać na żywo, niy yno przez telefon.
Eduś miyszko w chałupie, kero erbnył po łojcach, ale przebudowoł jom w siedymdziesiontych latach, prawie wtedy jak jo swoja chałupa stawioł.
Zaczli my wspominać, jak my sie musieli natropić, żeby jaki miech wopna czy cymyntu kupić bez przidziału. Kachle i flizy do łaziynki, jak sie chciało mieć trocha lepsze, trza było w Peweksie kupować za zielone abo przinajmnij za bony. Wszystko, co było potrzebne do budowy, trza było przeważnie kombinować po znajomości. Eduś był trocha lepij dran, bo robiył na grubie i dużo umioł kupić na ksionżeczka „G”, ale i tak za wielkigo wyboru niy było, bo wiyncyj było chyntnych, niż tego toworu w grubskich sklepach.
Inkszo zaś sprawa była z fachowcami. Niy było tela firmow do wyboru jak dzisioj i czynsto brało sie do roboty rostolicznych „szlapiczkorzy”, kerzi i tak byli rozbestwioni bez ta sytuacyjo i wybiyrali se robota tako, jako im pasowała. Szlapiczkorz to podle starzikow był taki, co poradzi dobrze kombinować i za bele jako robota zrobiono i zfuszowano jak nojwiyncyj piniyndzy zebrać.
Uśmioli my sie jak diobli, jak my sie zgodali o jednym stolorzu z Gorzic, u kerego my mieli oba zamowione schody do roboty. Jak tyn poradziył piyknie godać i przichwolać, a pokazować, jaki to piykne i z jakigo drzewa sztufy bydymy mieli, jak yno u niego domy se te schody zrobić. Jak dostoł zaliczka, to potym żech jeździył niycałe dwa lata za nim – padoł Eduś, a jak mie widzioł, to zza gardiny na plac sie dziwoł i niy otwiyroł.
Gynał to samo jo śnim mioł – godom Edusiowi, yno mie za miesionc pokazowoł niby moji schody, że już som gotowe i na drugi tydziyń przichodzi je zakłodać. Potym dwa lata żech chodziył po betonowych schodach przikrytych krepowanym papyndeklym. To ci był szlapiczkorz dopiyro, a zaliczka przepadła i musioł żech u inkszego stolorza schody zamowić. Znojd żech inkszego szlapiczkorza w Niedobczycach i juzaś dwa lata żech za nim jeździył, tela że już było bliżyj. Zrobiył mi w końcu te schody, chocioż krymring do dzisioj mie mierzi, bo mu coś tyn zakrynt uskoczył w doł.
Teraz ci powiym co inkszego – padoł Eduś – dzisioj jest wszystko do wyboru i koloru. Budować dzisioj to jest bojka, pra? Ale co z tego, jak te
„szlapiczkorze” – jak to godosz – dalij som taki same jak za komuny.
Poszli my potym z dwiesta metrow dalij do nowyj chałupy, kero edusiowo cera buduje. Piykno, nowoczesno chałupa, ale w pojstrzodku niywykończono, bo fachman tyż zaliczka wzion, zacznył, a potym pojechoł do Nimiec, bo tam lepij płacom.