Jak sie wlazło do pywnice, a łogorki były już ukiszone, to wszyndy rozchodziył sie taki woń, że niy szło sie oprzić, żeby niy podyńść ku boncloku, dźwignyć przikryty chadrom kamiyń, potym obrocony do gory dnym talyrz porcelanowy i wyciongnyć twardy ukiszony łogorek. Smak takigo łogorka do dzisioj za mnom chodzi i jakoś niydowo mi to spokoju, żeby taki same se ukisić. Co roku kupuja na torgu od rostomajntych handlyrzi łogorki, bo kożdy mi zachwolo, że mo nojlepszo zorta, na gnoju posadzone i świyżo wczas rano pozbiyrane, ale pomimo tego jakoś nigdy te moji łogorki tak sie niy udowajom. Jednego roku to mi sie miynkie zrobiyły i taki marasiate, że trza było wszystko wyciepać i pora lot żech już doł tymu pokoj.
Od dwóch lot zaś mie chyciyło i juzaś kisza ogorki, ale zachynciył mie do tego kamrat Hajnel, kery mie poczynstowoł swojimi kiszyniokami. Prziszoł żech roz do niego i przi godce spytoł, czy mom smak na „zielony wuszt”? Mie aże sztopło, bo przeca jak jest hyc, to wuszt sie roz-dwa popsuje, nawet w lodowce, a łon mie tukej zielonym wusztym chce poczynstować. Przinios na talyrziku pokrote i wonionce koprym kiszone łogorki. Były w smaku podobne do tych, kere robiyła moja starka. Przi tyj sposobności dopiyro mi przezdradziył pora tajymnic, kere łon tyż od swojich łojcow zapamiyntoł.
Okozało sie, że trza wiedzieć, od kogo sie łogorki kupuje, jak już sie samymu niy sadzi w swojij zegrodce. Hajnel kupuje co roku od jednego handlyrza i dokładnie mi opisoł, kaj tyn chop mo swój sztand na rybnickim torgu. Potym nojważniyjszo rzecz to trza kupować sol niy ta warzono i jodowano, yno tako kamiynno z kopalnie. Zaroz mi sie przipomniało, że starka miała w wielkij krauzie tako grubo sol, choby zmaraszono od ziymie i dziwiył żech sie, bo przeca zimioki soliła takom miałkom, czystom solom, kero trzimała w glyjtowanyj solniczce.
Woda do zalywanio tyż nojlepij brać ze swojij studnie abo ze zdrzodełka, a niy z waserlajtonga. Wiela tyj soli dować na liter wody, to mi tyż Hajnel padoł, bo som se to wszystko wyprobowoł. Teraz moje łogorki tyż som taki smaczne i dycko sie udowajom, tak jak starce. Już sie raduja na tyn swój latośni „zielony wuszt”, bo w sobota żech był na torgu i kupiył u tego hajnelowego handlyrza siedym kilo łogorkow, kere stojom już zalote w boncloku.
Komentarze