Skond te godki bierecie?

Łońskigo roku na podzim byłach nawiydzić ciotka, co miyszko we Nysie.
Jak jechałach nazod, przisiadła sie ku mie starszo paniczka a zaroz sie spytała, eli tyż jada do Żorow.
– Jak żeście na to prziśli? – dziwowałach sie, bo niby skond baba ze tych stron miałaby mie znać?
– Jo tyż je żorzanka – łodpedziała mi ta istno – chocioż już sam kupa lot miyszkom! Jak żech dwa lata nazod była we Żorach u naszej Any, to żech wos widziała we gazecie. Łona skowała se jom na pamiontka, a kwoliła sie, że bezmała wos zno, bo żeście społu robiły za modu!
– Ale tyn świat je mały! – łośmiołach sie. – Robiłach z Anom a dobrze tamte czasy spominom!
I tak my se cołko droga pogadywały po naszymu.
– Te nikere wasze godki to jo tyż za modu słyszała łod naszej starki – padała ta baba – ale skond bierecie ta cołko resztowka? Ana mi za kożdym razym tych gazetow nawiezie, a jo se to potym wieczorami rada poczytom, ale nikedy sie chytna na tym, że som tam taki słowa, że jo ich ani niy znom, wy musicie być fest Ślonzoczka!
– Ani bych tak niy pedziała, jo pisza yno tak, jako starka Elza a nasze somsiady godali – łodpedziałach.– A te godki bierom sie ze słuchanio. Gdo dobrze słucho, co ludzie godajom, dycki cosikej sie dowiy, ale musi tyż mieć swój rozum, coby gupot niy napisać! Czasym mi co śmiysznego łopedzom kamratki, a nikedy tyż nasze dziecka co fajnego do dom prziniesom, a jo se to potym po swojimu łopisza! Robiłach tyż we poru robotach, toch sie tam troszka światu przijrzała. Kiedy indzi, co usłysza abo uwidza, co mi sie niy widzi abo na łopy, fest podobo, a już mom gotowy tymat do pisanio!
Wiycie, roztomili, nasz świat je fest wesoluśki, jak sie na niego dziwomy ze boku, ale jak sie nom co takigo przidarzi, to już taki piyknie ni ma, pra?