Jak jom przistawili ku nimu, zaroz przestała wyrobiać jak ku lewymu, to juzaś było larmo. Tak to wyglądało, że wiy, czego chce, a jeszcze Scholtzowi sie niy śniyło, co go z tom cerom czeko. Dziepiyro za pora lot sie dowiedzioł, że burmistrzym w Żorach łostanie, a Marta bydzie jego jedynom cerom. Syna chcioł jeszcze na gwołt, ale Ponboczek mu tego niy doł. Dwa razy jego Ana była tak daleko, ale niy donosiyła. We Wiydniu była potym, jak już Marcin tym burmistrzym łostoł, ale tam mądre dochtory rzekły, że nic z tego niy bydzie.Tak to Marta rosła i coroz bardzij rozwiozło sie robiyła. Niy dziwota, bo dycko jedynokow tak rozpieszczajom, a już tymtuplym u takich bogoczow. Co yno Marteczka chciała, to ji dowali. Miała jaki dziesiyńć lot, to już po Żorach jeździyła takom malutkom bryczkom ze zaprzągnytym małym konikiym. Pon burmistrz Scholtz skludziył dlo nij ekstra rechtorka ze samego Wiydnia.Frau Inga – tak było tyj Austryjoczce – była starom frelom i cołki swoji wychowanie, mądrość i gupota Marcie starała sie przeloć. Ta zaś była tak szprytno, że gibko od nij nauczyła sie tego, co nojgorsze. A miała tego komiczno frau Inga mocka: pragliwość, wymyślato była, pośmiywno, zachciywno i pyskato. Dobrze, że jeszcze tyj swojij brzidoty niy poradziyła piyknyj Marteczce przekozać. No piyknyj Austryjoczki, kero by rechtorkom była w tych czasach, niy poradziył burmistrz w cołkim Wiydniu znojść. Wszystkie były przeważnie ryszawe i chude, jak to dycko stary Jakub godoł: „Forny bret, a hintyn deska. Choćby mu sie udało znojść jako piykniejszo, to i tak by pani burmistrzowo jom odprawiyła. Ni mogła by być gryfniyjszo od nij, bo Marcin Scholtz mioł słabość do piyknych dziołchow.Marteczka za to była gryfnom dziołchom. Miała czorne, lukate tak jak tata włosy, kere przeważnie miała rozpuszczone aż na ramiona. Jak już starszo była, to ich dziepiyro spinała złotom klamrom ze zadku.Jak prziszła do swojich lot i pon burmistrz uznoł, że już jest na tela wyszkolono, to juzaś zawioz frau Inga nazod do Austryje. Prziwioz wtedy na osiymnoste urodziny swojij jedynoczce piyknego i wyzgiernego konia z cołkim oporządzyniym. Noleżało do tego kapa, siodło, uzda i rajtpajcza. Czamu by niy prziwoziył, przeca był taki gupi za Martom, żeby i nawet nojnowszego Mercedesa prziwioz, ale jeszcze żodyn wtedy we Wiydniu o takim czymś niy słyszoł.Teraz Marteczka mogła wszystkim pokozać, kto tu Żorami rządzi! Kaj sie yno pokozała na tym swojim „Arabellu”, zaroz sie i kłoniali, a karlusy – sie zdało – że sie miyndzy sobom pozbijajom. Kożdy chcioł sie wybrać śniom na przejażdżka swojim koniym, ale Marteczka yno rajtpajczom sie oganiała. Jedyn to se skuli nij w palica strzelył, jak sie przed ludziami z jego konia wyśmioła. Tak umiała namiyszać, że i som burmistrz pozbył sie swojich starych kamratow. Taki jedyn jego dobry przijociel Adam Hok, kery czynsto do Scholtzow ze swojom babom Luizom na przijyńcia chodziył, teraz zostoł odciepnyty. Wszystko skuli tego, że Marteczka odbiyła Hokom prziszłego ziyńcia. Mioł być nim świyżo upieczony poborca podatkow piwnych, niyjaki Andrzej Peisker. Młody Andrzej, synek, kery trocha już pokosztowoł światowego życio, zaroz przipod do gustu burmistrzowyj cerze. Andrzej do kupy z inkszymi karlusami z dobrych domow czynsto urządzali rostoliczne hulanki i gony na lisa, kere sie kończyły wymyślonymi przez Marteczka zabawami i zawodami miyndzy sobom. Przeważnie sie zbiyrali u Jakuba Biesa, kaj sie wszystko zaczynało, a potym kończyli w karczmie u Frischa.
Komentarze