Łebonie byle jaki gupoty wyczyniajom, ale to je taki wiek: mało lot – mało rozumu, ale żeby stare konie robili taki szpasy, co ich idzie zdrowiym abo żywotym przipłacić, tegoch sie niy spodziywała!
Za modych czasow łod mojigo tatulka, we somsiedni wsi miyszkali dwa dobre kamraty: Byno a Józik. Jedyn za drugim by do łognia skoczył! Byno dycki był spokojny a poważny, ale Józika sie szpasy trzimały łod modości! Co kwila co wystrugoł swojimu kamratowi, a łon sie na niego niy gorszył, yno sie śmioł, ale roz Józik narobił Bynusiowi gańby przi dziołchach. Borok Byno niy poradził tego tak leko strowić, a czekoł, aż nadarzi sie prziwilijo Józikowi łodpłacić!
To było tak na podzim. Poźno we wieczor Byno szoł ze Żorow ku chałpie. Loł dyszcz i synek se rozciongnoł paryzol, ale wiatrzisko przewrociło mu go na rymby, no to Bynek go poskłodoł, bo chcioł, coby mu jeszcze posłużył i zły jak łosa deptoł we dyszczu, co loł jak ze giskany.
Jak minoł stow Głymboki Doł, zaczło grzmieć a sie blyskać. Wtynczos Byno doł pozor, że konsek przed nim idzie jakoś porka. Jak blyskło po drugi, to był isty, że to je Józik ze jakomś frelkom, bezto gibnoł się pod gorka, coby ich dognać. Zanim ku nim dolecioł, to prało już roz za razym. Zawołać na kamrata ni miałoby żodnego synsu, boby i tak niy usłyszoł, bezto Byno dugnoł go szpicom łod paryzola we połrzitek, a we tyj samej kwili pieron strzelił konsek dali we załorane pole. Józik łod strachu pod na ziym, pomyśloł se, że go trefiło, bo przeca poczuł cosikej zimnego na zadku!
– Retonku! Umiyrom!– wrzasknoł tak głośno, że wszystki pierony przeryczoł a zawrził łoczy.
Co sie go Byno ze frelkom naprosili, żeby sie do nich łodezwoł, a łon nic, yno leżoł na mokrej ziymi cały sztajfny. W końcu dziołcha zaczła płakać, że na jejich łoczach chopa zabiło a niy wiedziała, co teroz robić. Burza jak sie nogle zaczła, tak sie skończyła, a Józik dali niy stowoł i Bynowi to podpadło, bezto padoł dziołsze:
– Niy becz, już po nim, wciepnymy go do tej dziury wele drogi, a jakby co, to my go niy widzieli a nic niy wiymy...
Wtynczos Józik łożył:
– Toś ty taki kamrat! – ryknoł a strzelił Bynka we ciaprok.
Komentarze