Takom to „Stonkom” jeździył na gruba Zeflik ze Zamysłowa i jego kamrat Stanik, kery w Zebrzydowicach miyszkoł. Oba robiyli na kneflikach, na tym samym sztwortym polu.Siedzioł se Zeflik na podścianowym i myśloł już o jutrzejszyj Barborce, kiedy to pódzie na uroczysto mszo do kościoła w swojim nowym mundurze. Cniyło mu sie jak diobli. Fedronek szoł jakiś lichy, ciyńko naciepany, tak choby kery taśma snorzył. Lecy kedy jechoł jakiś wiynkszy groń. Yndrola piszczała co chwilka i przipominała mu sie kara, kerom łostatnio łobracoł na budowie u sztajgra Francika. Spani go brało, ale od czasu, jak go „Dorsz” (tak godali na zawiadowce) łapnył na spaniu, to sie zaroz pamiyntoł i juzaś liczył te wiynksze gronie na bandzie.Zeflik już mioł połowica szychty za sobom i jak dycko o jedzyniu se wspomnioł. Mioł w taszy dwie sznity chleba z leberkom i gorzko kawa w patyntowce. Nigdy niy broł cukrowanyj, bo to go bardzij suszy – godoł. Siągnył rynkom do tasze, a tu yno sama kawa, chleba niy poradzi namacać. Kiż pieron! Zaklon se po cichu. Truda jeszcze nigdy mu niy zapomniała chleba do tasze wstyrczyć i kusku na odchodne dać. Niż dźwiyrze za nim zawrze, to jeszcze mu zdąży pedzieć, czym mu poszmarowała i wyłożyła. Tak rozważuje i pod stus patrzy. Zejrzoł pod ringym masnego szczura, kery se siedzi i trzimie w zymbach jego kajsterka z chlebym.– Ty pieroński giździe zatracony! – pedzioł i rozglądo sie za konskiym fele, żeby mu prziłożyć. Szczur yno ślypskami zamrugoł i gibko kole bandu na doł ku tamie śmiato.Puściył sie Zeflik zaroz za nim, ale se lampy zapomnioł wziońć. Tela yno widzioł, co mu byrna nad napyndym droga oświytliła. Szczur mu sie z łoczow straciył i musioł sie nazod po swój „krowski ślyp” wrocić.
Komentarze