Niy wiedziało wcale, jak sie te ptoki nazywajom ani kaj pofurgały, a jednak przoło im fest, jak nikomu nigdy niy przoło; niy zowiściyło im wcale, yno se pomyślało, żeby tyż być takie piykne jak łone; żeby chocioż kaczki mogły je ściyrpieć w swojij ferajnie – biydne, brzidkie stworzynie!A zima była mroźno a mroźno! Kaczontko musiało sie sztyjc kryncić po wodzie, żeby niy zamarznyć, ale co noc tyn plac na wodzie, w kerym pływało, stowoł sie myjnszy. Zamarzoł tak szybko, że aż lod trzeszczoł, a kaczontko musiało przebiyrać szłapkami, coby woda niy stanęła; aże sie na koniec tak zmochało, że stanyło i przimarzło do lodu.Wczas rano prziszoł jakiś pampoń; ujrzoł kaczontko, potrzaskoł klompami lod na konski i wzion je du dom, do swojij baby. Tam je dziepiyro spamiyntali. Dzieci chciały sie śnim bawić, ale kaczontko myślało, że chcom mu co złego wyrzondzić, toż wpadło ze strachu do miski z mlykym i mlyko sie wyloło na izba. Baba zaczła lamyncić, a kaczontko pofurgło do boncloka z masłym, a potym do dziyżki z monkom. Baba wrzeszczała i lotała za nim z hokym, a dzieci je goniyły, dugały jedne drugigo i wrzeszczały. Na szczyńście dźwiyrze były otwarte, to gibko wyfurgło miyndzy krzoki i świyżo napadany śniyg – leżało tam bez dychu, ledwo żywe.Przełonaczył na nasze: UTOPEK
Komentarze