Żabka

To stykło, żebych zaroz wzion sie do roboty. Chocioż nastympno prziroda mieli my za trzi dni, jo zaroz ze szkoły poszoł na przimo bez łonki pod las. Tam leciała tako przikopka z czystom wodom aż do hanysowego stawu, w keryj żyło zatrzynsiyni rostolicznych żab i traszek. Chyciył żech jedna, tako nojmaśniejszo, wstyrczył do kapsy i du dom. W doma wyciongnył żech z bifyja prozno krauza, naloł żech do nij trocha wody, wciepoł żaba i wstyrczył krauza nazod do bifyja, żeby se tam czekała dwa dni na lekcja przirody. Na drugi dziyń mama coś potrzebowała z bifyja i jak otwarła dźwiyrka, to moja żaba wyskoczyła prosto na nia. Mama boła sie żab festelnie i zaroz jom wrzod chyciył. Zaczła wrzeszczeć wniebogłosy, aże cołko chałupa na nogi postawiyła. Tata prawie w swojij komorce naprawioł szczewiki, bo był szewcym i po szychcie se jeszcze tam coś dycko dłuboł. Jak usłyszoł taki larmo, to wyparził z kamerlika wylynkany jak zelter. Dalij sie sami możecie domyślić, co sie stało.– Kaj tyn strup jest? – zaroz na mie. A jo blady ze strachu stoł w sypialce za szrankiym, bo wiedzioł żech, co bydzie.Tata mie tak zerznył pociyngłym po rzici, że na drugi dziyń w szkole niy poradziył żech na nij usiedzieć w ławce. Kerownik, kery prawie mioł z nami rachunki za te wiercynie, ku tabuli mie wyciongnył. Jo wyloz i taki jakiś krziwy szoł żech ku tyj tabuli. Tak łon widzi, że coś niy tak, i sie pyto, co mi jest. Keroś dziołcha sie wyrychliła i pedziała: „Panie kerowniku, łon dostoł hiby od taty”. Musioł żech wszystko przed całom klasom połosprowiać. Od tego tyż czasu dali mi przezwisko „Żabka”, a jak kery mioł na mie nerwy, to godoł „Żaba”. Te miano poszło symnom dalij, aż do technikum. Jeszcze niy tak downo trefiył żech mojigo szkolnego kolegi na rynku w Rybniku, kery znojd sie za mojimi plecami i godo: „Cześć Żabka!”. Jo sie obracom i do niego: „Cześć Kasper”, bo tak zaś łonymu my godali, choć na miano mu jest Zigmunt.Prawie kożdy w naszyj klasie mioł jakiś przezwisko. Było może dwoch takich ciućmokow, kerzi inkszego miana w szkole ni mieli, i powiym wom tela, że teraz na pewno im żol, bo ni majom sie czym przed wnukami pochwolić.Wasz UTOPEK