Mój tatulek należoł do takich, co musioł mieć dycko to, co najnowsze i jedyn z piyrszych na familokach kupił se koło. Pamiyntom, jak wtedy somsiadka ze zowiści godała: „Radio, koło, a rzić goło!”.Woziył mie wtedy na rułce, a jo sie asiył jak diosi. Na tym kole żech potym som sie nauczył jeździć, ale był żech za mały, żeby siongnyć do byndali przez rułka, to musioł żech pod rułkom prawo noga przestyrczyć.Za jaki dwa-trzi lata to już było wiyncyj tych kołow na naszych familokach i takich bajtli, co karowali na nich. Niy musieli my wtedy zdować żodnych egzaminow na karta rowerowo. Zdowali my sami przed sobom te prawo jazdy. W lesie mieli my taki chodnik miyndzy stromami i wystajoncymi korzyniami, a taki były zakrynty i w nikerych miejscach tak wonski, że trza było niy belejakigo konsztu, żeby sie zmieścić miyndzy dwiyma sosnami. Były tyż taki odcinki specjalne, piaszczyste, że jak sie wjechało z wielkij kympy do tego piochu, to ci zaroz wybiyło kierownica z rynki, co tak zasznajdrowało. Trza było rychtyk mieć opanowano jazda, żeby niy wybić zymbow na stromie.Niyjedyn po takim egzaminie ni mioł ochoty siodać na koło, co był taki potrzaskany, z bułami na lepie. Som uznoł, że niy poradzi jeszcze jeździć, a po drugi niy było czasym na czym, bo przedni koło ształchnyte, gabla złomano i hiby w doma.Po długim tryningu na tym naszym krosie rowerowym dochodziło sie do wprawy i wtedy, jak sie tyn tor bezbłyndnie przejechało, to żeś mog wyjechać na droga abo na szosyjo wybrukowano kocimi łepami.No autokow wtedy tela niy jeździyło, to tyż szło czasym jeździć zigzakiym po cołkij szosyji choby stary Pytlik, kery dycko tak jechol we wypłata du dom z roboty.Taki były wtedy czasy, dzisioj zaś koła przichodzom do mody, bo bynzyna coroz drogszo. Coroz wiyncyj widać kolorzy na drogach. Som tyż taki tuplowane koła, na kerych umi cołko rodzina jechać na wycieczka.Toż patrz tam Michał jako jeździć, żeby sie starzik Roman za cia niy gańbił.UTOPEK
Komentarze