Jednego roku feryjne solynizanty sie ugodali a prziniośli bōmbōny na rozdani świadectwōw, a wszyjscy my se pōmaszkiecili! A prawie ȏ tym myślałach we tamte urodziny ze samego rana. To, co chca sam Wōm ȏpisać zdarziło sie już doś downo, bo praje 10 lot nazod:
Bōłach ȏgrōmnie ciekawo, eli se kery ȏ mie, feryjnyj solynizantce, spōmni a napisze mi jaki życzenia na „naszej klasie”. Po połedniu miało być u nos troszka gości, jako dycki przi taki prziwiliji, ale wiynkszina przocieli a znajōmkōw zapowiedziała sie na nojbliższo niydziela, bo bez tydziyń niy majōm frajnego czasu. Bezto trza bōło skoczyć na miasto a kupić jako dorta ku kawie a jeszcze cosik na „zimno płyta”, ale cera mi to odradziyła, bo padała, że bez pōł godziny ta „płyta” zamiast zimno bydzie wrzawo! Skuli tego kupiłach yno kołocz a wuszt na grilla a cisłach do dōm, bo sie robioł niymiłosierny chyc! Padałach se: po co mōm łazić we taki gorōnc, pojada se lepi miejskim autobusym!
Wlazłach do kijosku kupić „Nowiny” a bilet, bo tam je łacni niż u szofera. Autobus miałach dziepiyro za ćwierć godziny, bezto żech se siadła na ławka a zaczłach czytać gazeta. Wedle na drugi ławce siedzieli se dwa starsze panoczki. Podsłōchować, żech niy chciała, ale ȏni ȏgrōmnie głośno godali.
- Jo bych to chcioł wiydzieć, kery to pisze po naszymu we tych „Nowinach”! – padoł jedyn. - Jo se myśla, że miołbych go znać, bo choćby ȏ naszym Waldku napisoł, jako to we tych Włochach bōł, chocioż to bōło troszka inakszy...
- Ty, Wiluś, to by miała być baba, niy chop, bo sam pisze Grym-li-no!
- Ale dej pokōj Pieter, baby niy sōm taki mōndre, a tyn szprymok tam sztyjc cosik wynokwio!
- Wiysz, jo bych tymu istnymu tyż bele co nagodoł a byłbych rod, jakby mie ōpisoł...
- Ja, chciołbyś, ale gdo bydzie szkryfloł ȏ zwykłym chopie ze Kokoczynio?!- ȏśmioł sie Wiluś.
Te roztōmiłe panoczki jeszcze niy wiydzieli, że taki pobożne życzynia sie czasym społniajōm, tym bardzi, jak je na blisku pisorz, co szuko tymatu ze życio! Przi tyj prziwiliji dziynkuja im, bo mi zrobiyli wtynczos fajny podarōnek na urodziny! A niy wadzi mi to, żech zaś wtynczos chopym ȏstała, bo to przeca niy bōło piyrszy roz!.
Grymlino
Komentarze