Na sōm kōniec października kisiyło sie u nas dycki kapusta we wielgi beczce, co jōm jeszcze starzik Johan kupioł ȏd bednorza Gładysza za staryj Polski. Skiż tego kiszynio bōło dycki kupa roboty a marasu. Trza bōło pożyczać maszyna do krōnżanio, beczka wykulać, zaloć wodōm, a na drugi dziyń piyknie wymyć a wyparzić. U nas dycki chopy krōnżali kapusta, bo trza bōło mieć trocha grajfki a siły, coby te gōwki kapusty do krōnżoka ciś a pazurōw se niy urżnōnć! Baby kapusta ȏdbiyrały a sypały do waniynek a koszykōw. Dziepiyro jak sie wszyjstek pokrōnżało, brało sie za kiszyni. Moja starka dowała do kapusty małe jabka, markew a czerwiono ćwikiel, coby kwaska miała fajny kolor, ale insi dowali tyż inksze rzeczy, podle tego co tam kery mioł rod.
Potym keryś chop musioł umyć nogi a lyź do beczki kapusta deptać. Jo żech tyż roz sie ȏgrōmnie napiyrała tego deptanio, ale mi padali, że jo je za leko, chocioż mi „pōłfuntek” godali! Jednako cosik mi tu niy sztimowało, bo żech nigdy niy widziała baby kapusta deptać. Bezto łaziłach za starkōm, coby mi to wyjaśniła. Ȏna padała, że to je skuli tego, że baby majōm miynki charakter i kapusta by miynko bōła, a dłōgo niy wytrzimała! Za to jedyn starszy kamrat ze placu tuplikowoł, że to je bezto, że baby downi bez galotkōw chodziyły! Niy wiedziałach, kerymu mōm wierzić, ale dłōgo żech se tym gowy niy zawrocała!
Jak sie kapusta ukisiyła, to ale bōło jodło: zimioki ze kwaskōm na wieczerzo, żur ze kwaski abo kapusta ze tartym kartoflym na ȏbiod! A nasza sōmsiadka, co bōła rodym ze wschodni Polski, warziła dobry bigos. My sie tego ȏd ni nauczyli, bo nōm tyż smakowoł.
Spōminōm se jeszcze, jak starki dycki starszym dziołchōm przikazowały:
- Pamiyntejcie se frelki: ze żuru chop, jak z muru, ale yno ȏd kapusty chop tłōsty!
Grymlino
Komentarze